«Bo, mira. Que me deteñan. Si, matei ao paxariño. A ver, por favor, que son UN GATO. Que se supón que teño que facer? Vale, vale. Se cadra paseime arrastrándoo e deixándoo na alfombra. Porque o mesmo as manchas non saen xa nunca. O dito, que me deteñan.» Tuffy considérase un gato normal e corrente. Por iso non entende por que, cada vez que entra pola gateira cun animaliño nas fauces, a súa familia monta un drama. Mellor dito, un dramón. Pero se é un gato! Que é o que esperan del? Non pensa cambiar, iso teno claro. Pero un día arrastra a Tambor, o coello dos veciños, ata a alfombra de casa, o pánico prende e todo se descontrola. Agora si que se meteu nunha boa lea... Conseguirán solucionar entre todos o desastre?"